NEFES

     Seni çok özledim güzelim seni kimde bırakmıştık çok net hatırlamıyorum tarih tam olarak neydi acaba hangi yüzyıldaydık ,sen nerdeydin ben nerden sana bakıyordum özlüyorum seni belki bir kampus toprağında bıraktım seni belki yağmura baktığım bir pencere önünde;tek bir şey biliyorum sana gelmeyişim kendime yürümek istemeyişimden özlüyorum seni beni özlediğini biliyorum Bugün güneş gönderiyorum sana öyle pencerenden seyretme sakın camı aç ,ayağın toprağa dokunsun mümkünse yaşamı hisset, bulutlarda olsun gözün; bırak kendini bir nefes benim için bir nefeste kendin için al özlüyorum seni ;sen sanıyorsun ki hiç düşünmüyorum  yanılıyorsun

          Bazen devam etmek zorunda kalıyoruz, kaldıkça ölüyoruz.

       Yinede tek bir şeye seviniyorum ne olursa olsun geçip gidiyor hayat, demek ki diyorum bir gün  olmadığımız  bir sabahta olacak seviniyorum kendi yokluğum beni mutlu ediyor sıkıldığımdan yada küskünlüğümden  değil, hayallerimi yaşıyorum  fakat sandığımızdan zor geliyorlar; anlattığımız kadar kolay değil hiç bir şey.  Demek  “Bizden öncekilerde tıkanıp kaldılar   bu yollarda”  bizde  durup dinleniyoruz “Gittiler günü gelince “bizlerde gidicez, “gitmeler olmasa, KALMAK bu denli GÜZEL  olmazdı” .

                                                      Burçin ÖZÇELİK

                                                     14/03/2012- 23:25