KALP EMEĞİ

                          - Anneanne'me ve Dedeme

                          -Kitaba

Sevgili anneannecim 

              hep derdin oku,üniversiteli ol

Üniversiteli oldum

Kepli resmim var şimdi karşımda 

Bir resmimi de mezarına bıraksam mı acaba 

              yosa sen zaten görür müsün?(beni)

Hatırlarmısın çocuktum, kucagında uyurdum

Dedemin yanına yatamazdım

Hastalığına uyanırdım geceleri

              hatırlarmısın sen namaz kılarken bakardım

Siyah kapının önüne oturunca

           oraya oturma  derdin 

Oturamaz kalkardım 

               ama en çokta orda uyumayı severdim ben 

Kilim tezgahında emegini dokurdun

Biz dedemle mekik tahtalarından 

                    kızıldereli çadırı yapardık

Sen mavi boncuklar takardın tezgahına 

Yalçınla bana da kediler bulurdun

Benim kedim duvar dibinde uyurdu 

Sen çiceklerden horoz yapardın bize 

                   gülerdik seninle...

Ne zaman karnım ağrısa dedemin dizine 

                                   yatardım

Dedecim canım,nerdesin şimdi?

Dizinde uyutup karnını ovdukların var mı?

Senin söyledigin gibi ninni söyleyip 

                   midemi ovan yok artık

Ufacık bebelere mama veriyorum diye,

         bütün bisküvileri ezer,ben yerdim 

          yavru iki yiycekse,bir yerdi gülerdik   

Tahmin edermiydin annecim o bahçe bir gün 

                                            kuruycakmış

Evlerin odaların bahçelerinde bulaşık yıkadığın 

                      çeşme akmaz olucakmış sonunda 

Kedilerim ne oldu bilmiyorum

                ama ben üniversiteli oldum mezun da oluyorum 

Resmimi çektirdim kepimle, ne de 

                                güzel çıkmışım

           Sen olsaydın,dedem olsaydı yine büyük 

                       odadaki, mavi dolaba iki camın arasına 

                       koyardınız resmimizi 

 Biz kreşteydik o zaman Yalçınla ben,

folklör oynuyorduk onun başı yeşil, benim 

kırmızı bağlıydı  ve yanyana resmimizi yıllarca 

o iki camın arasında mavi dolapta saklamıştınız 

       Zaman geçiyor,vefa sevgiyle bulanıyor

                   mutluluklar unutulmuyor annecim 

       Sen hep ekolsün,okumamış 

                   tahsilli hanımım benim.

       Yüregimin sultanı 

                 bak büyüdüm 

                 menekşeleri seviyorum 

                          ve en çok saksıdaki yeşil soganlar

                            seni  çagrıştırıyor bana 

     Eli toprak  kokulu annem 

                     sözü tuttuk,üniversiteli olduk

    Bak mezun da oluyorum 

   Seni hep sevdim,daima da sevecegğim 

                                    08.03.2003

                                      Sivas -Yurt

                                      Burçin ÖZÇELİK