YOLLAR

Özleyince ellerimi tutardın 
          gözlerine bakardım bende 
   Sakarlıklarımızı özledim 
              huzurumuzu 

        yerdeki uğur böceklerini 
            esen rüzgarı ,
                   güzel kokulu dalları 
                çamurlu yolları 
Beraber yaptığımız mumları özledim 
 senin saçlarını toplamanı 
         benim tokanı saklayışımı,
 Ders çalışmalarımızı özledim sonra,
               ilk Ales çalıştığımız anı 
         senin matematikteki iyi halini
     benim bir türlü anlamayan halimi 
               dostlarımızı özledim 
Yanyana geliş bahanelerimize tebessümle 
                                         gülenleri 
Sonra hep kaçtığımız bilgisayarlı muhasebe dersini 

               uzun uzun yürüyüşlerimizi 
               yurda gelince ağrıyan ayaklarımı 
    *    *    *  
Sabırla konuşan halimizi özledim 
                 birbirimizi anlama çabamızı ,
  Sabahlara kadar süren sohbetlerimizi,
Metin Kemal'in kapağını saklayışımı 
    yazdıklarını bana vermekteki güçlüğünü 
              ama yine de alışımı 
SORSAN ,EN ÇOK SENDEKİ MASUMİYETİ 
                    SEVDİM BEN 
                         (seviyorum)
Sanki dünya dokunmamış sana 
                VE HİÇ ÇABALAMIYORUM seninle 
zaten kendiliğinden de iyi ;
bunu yaşamadan söyleselerdi inanmazdım 
Yağmuru 
           sevişini seviyorum 
  ders notu alma bahanesiyle 
       sırılsıklam ıslanışımızı ,gülüşümüzü 
kolları kısa diye giymediğim montu ,
    senin ısrar eden halini,
kolları kısa değil deyip düzeltişini kat yerlerini 

En çok  gülüşünü özledim 
     Tebessümün sendeki güzel halini 

                                            Karaca
                                        13.03.2009

     Hayat bizi  ayrı ayrı 
               şehirlere sürükledi şimdi,
                      ellerin yok 
                      beynin yok 
      o değil,yalnız değilim biliyorum 
ama özlüyor insan 
          hissetigi  o tam olma halini 
Hani ellerimi bıraksan 
            düşmem biliyorum ama özlüyorum varlığını 
seninle bıraktığım özgür halim 

Bir ay sonra beş yıl olucak ,
                      çabucak geçen biten yıllar 
         Ne var hala,beni sende tutan 
                     seni bende kalmaya iten 
             ben anlaşılmak diyorum 
              birde yorulmuşluk 
   Yolun sonu bu bende 
                  bulduğunu anlama arzusu ...
Hani olmaz mı yeniden 
          olur,sever belki insan yine 
                      ama böyle olmaz 
   Bu kadar doğal güzel,duru 
Zaman seninle ,resim çerçeveleri seninle renkli 
        Tiyatro odam seninle kalan hayallerim 
                 Ama hayallerim ruhum kendimle 
Şimdi kendimi yeniden keşfetme mevsimindeyim 
     Bu kez yalnız yürüyorum ,yol kendi 
                        başıma yürümem gereken bir yol 
                istesen de olamazsın yanımda 
                     Dedim ya ,yalnız kalmak zamanı 
   sanma ki beraber değiliz beraberiz 
          ben önce kendime ulaşmalıyım ,yeniden 
Omuzum da ki dağlar gitmeli 
Yağmurda yürürken makyajım dağılır diye 
                            düşünmemeliyim 
Renklerim çıkmalı ortaya 
                     kendimi hissetmeliyim 
Sen elimi daha bir candan tutmalısın 
      Tanıdık bir dost'a merhaba dercesine olmalı 
                    merhaba demeliyiz yeniden birbirimize 
              doğum günümde buluşmalıyız ve 
                           bir kare resim kalmalı geride 
              Ben mor elbisemi giymeliyim 
                     saçlarım kısacık olmalı ve 
                            gözlerim parlamalı 
                                    ama 
                     kendimle olmalıyım en çok 
                      kendim gibi olmalıyım.
                                                Burçin ÖZÇELİK
                                                13.03.2009